.اگر سرنوشت، اقبال، تقدیر و بخت اندازه ی نقطه ای توانِ بروز داشته باشند، آن وقت "این" تنها اقبالِ صد در صدیِ زندگانیِ من است؛
شاید هم تنها دلیلِ متولد شدن؛
هدفِ مقدسِ زندگانی مگر جز این است کِ آدمی تمامیِ احساساتِ بشری را تا سر حدِ کمال از کاسه ی درکِ روحش لبریز سازد؟
جز این است.؟
.
.
.
+ آه کِ از نَفَس هایم پروانه می پاشد بِ درُ دیوارِ اتاق!
درباره این سایت